Tuneli Gördüm 2 -Bir Bosna Dramı

Sevgili Kutlu;

Eğer Saraybosna'ya gittiğini duysam ben de katılırdım. Biliyorsundur babam Saraybosnalı idi. Bütün hayatı hep hasretle geçti. Onun için yazdığım bir şiirle birlikte duyarlılığın için teşekkür ederim.
Ayrıca şunu da anlatmalıyım. 
Savaş ve kıyım henüz sürerken Boşnak kadınları ayrı bir zulüm yaşıyorlardı ve Türkiye'den yardım istediler. 
İstedikleri, tecavüzler sonrası hamile kalanların kürtaj edilebilmesi içindi. Eşim Hidayet  ve bir çok jinekolog Bosna-Hersek'e gittiler.
Döndüğünde eşimi tanıyamadım. İnsanlığa olan bütün inancını yitirmiş gibiydi. 
Sevgiler. AC.

AH SARAYBOSNA!..
Anımsadığım ilk duygular çocukluğumdan
Hasretti, sılaydı, gurbetti kadın adları gibi
Benim için duygudan daha öte bir şeydi
Bir bedendi gece radyo başında oturan
Dev gibi bir adam ki sığmazdı kapılardan
Sığmazdı ama gece yarısı cazır cızır radyodan
Bir türkü buldu mu sarsıla sarsıla ağlayan
Benim kahraman babam..
Dili yabancı ezgisi tanıdık o türküler miydi?
Benim derin çocuk uykularıma sızan
Yoksa hasretin yanık kokusu muydu?
Babamın mavi gözlerinde dumanı tüten
 “Ah Saraybosna!.  Ah Sarı bosna!.
Benim kızım nasıl da benziyor sana”
Ellerimi yakardı sildiğim gözyaşları
İçimde katılıp kalan o tanımsız sızıyı
Sıla diye, hasret diye, gurbet diye belledim
Sabah olduğunda babam yine dev gibi
Gölgesini yollara yayarak işe giderdi
Ardından o yollara gözlerimi serperdim
Ah Saraybosna!.  Ah Saraybosna!..
Sen ve babam
İlk hasretimdiniz benim..AC.