16 Eylül 2011 Cuma

Dağcılık Mavraları-1

İpsiz Dağcılar
Sevgili Akın'ın, ''20 metreden 16 metreye indirdiği'',
Sevgili Tuncer'in, ''bombalayıp hepten yere serdigi'',
3917 metrelik Erciyes Dagı'nın son 18 metresi
hangi dağcının başını agrıtmamıştır ki....
 
Efendim,
geçmiş zaman sene 1970,
aylardan Nisan birkaç günlük 23 Nisan tatili var,
eh durulur mu gayri, Atladık Ankara'dan doğru Erciyes'e
Tuncer Gürdil, Arif Efecan bir de ben,
 
İllaki 3917 metreye tırmanmadan dönmeyecegiz,
O zaman Tüm ülkede sadece bir iki adet bulunan 40 metrelik
dağ ipini de Federasyonun deposundan almışız ki
kim tutar bizi,
 
Bu Erciyesin 18 metrelik batı zirvesi öyle bir kule ki,
İp olmadan çıkılmaz, çıkılsada inilmez,
illaki bir ipin olacak.
 
Bir 23 nisan sabahı karanlıkta çıktık Tekir yaylasından yukarı doğru,
Şaytan Deresi'ni yarıladıgımızda güneş doğmuştu.
 
Sırtı aşıp, Erciyesin 3900 metrelik doğu zirvesinde takılmadan
dogru Kuzey buz duvarı sırtınından geçerek geldik 18 metrelilk kulenin dibine,
 
Hemen ipin bir ucunu belime bagladım,
Tuncer ve Arif öbür ucundan beni emniyete aldılar.
tırmanış ipin ve emniyetin verdiği güvenle çok çabuk ve kolay olmuştu.
 
Bu kez ben yukarıdan emniyete alınca,
kısa bir süre sonra hepimiz kulenin tepesinde buluştuk,
''Ey ip megerse sen nelere kadirsin'' diyerek,
3917 metrelk Erciyesin son 18 metresindeki kulenln
yani, Zirvenin Keyfini çıkarıyorduk ki,
 
Tuncer yine ''Ulan; şimdi şurda bir karnıyarık olsa, yanında da pilavla cacık amma yenir haa.'' diyerek
her zamanki sululuklarından birini yapıp, aç olan karnımızı iyice acıktırdı.
 
zirve keyfimiz böylece kaçınca,
Zirve defterini imzalayıp ,
ipli inişe geçtik,
ipi ortasından zikkeye geçirip, iki ucunu aşagıya salladık
sırayla indik, inince de ipi bir ucundan çekip aşagıya almaya başladık,
ip bir süre geldi sonra ne olduysa takıldı,
öbür ucu boşalıp bir türlü aşagı gelmiyor,
 
ipe tutunup yukarı tırmanacagım,
ya yarı yolda ip boşalırsa,
 
İpi tutmadan serbest tırmansam,
emniyetsiz kalacagım,
 
Akıllara ziyan bir durum,
Çalış çabala nafile,
ipsiz olmuyor
iple de olmuyor..
 
!8 metrelik Kule,
yapışmış ipe bırakmıyor
 
Hava bozmaya başladı,
birazdan ısı düşecek,
Şeytan Dere'sinin karları sertleşip buza dönecek,
Buz kramponumuz yok,
kalacagız bir tek buz kazmasına,
 
Sununda, kasıla kasıla iple geldiğimiz Erciyesin Zirvesinden,
arkamıza baka baka, kös kös ipsiz geri döndük, iyi mi?
 
İlk fısatta gelip ipi almak umuduyla,
Kayseri Dagcılık Klubündeki arkadaşlara durumu iletip Ankara'ya vardık.
 
Kısa bir sürede,
Tüm ülkede
bizim
Federasyonun hem de tek ipini
dagda bıraktığımız
bir efsane gibi yayıldı..
 
Yayıldı yayıldı
Ve adımız,
İPSİZ DAĞCILAR
olarak, nam salmaya başladı.
 
Bir hafta sonra Kayseri'li dağcı arkadaşlar
tırmanıp bizim ipi indirdiler ve bir güzel, üzerine yattılar,
 
Bende olsam bu ip yoklugunda ayni şeyi yapardım.
 
Sonunda mesele ''Devletin Resmi ipi'' şeklinde telaffuz edilince,
İp Ankara'ya geri geldi.
 
ama, Bizim ''İPSİZ DAĞCILAR'' namımız yıllarca sürdü,
 
Sağ olasın Erciyesin 18 metrelik Kule Zirvesi..
 
Saygılarımla,
Uçman Sungur

2 Eylül 2011 Cuma

Teşkilat Kürşat


Sevgili Dostlarım.. Merhaba..

Sanıyorum  69 un  son ayları ya da 70 in  ilk aylarının   biriydı..
 Ankara nın zehir solumaya başladıgı yıllar.. hava soguk.. karanlık bir akşam üstü..
 Yurdun İç kantininde,
 Aslan Eren Hocanın siyah beyaz fotografında sıralanmış olan gri bacaklı  siyah yüzeyli masaların birinde oturup,
 eciş bücüş, çift kulak, tenekeden mamül..
 çatal batırılmış ekmegin her dokunuşunda.. adeta "dokunmayın bu yemege " der gibi  hareketlenen,  amorf bir sahanda omlet yemege çalışırken..
 Sol arka tarafımda bir tanıdık ses ..

"Kim ulan.. bu herif.. ya.. akşam akşam.. çattık..?

 çarnaçar muhteşem ziyafetime ara verip, ..
"Vay.. Osman  nerden çıktın.. oglum sen.. hayırdır.. ne olduki.."

Uzun sarı saçları burnuna kadar düşmüş..
yeşil gözleri  kızgınlıkla parlıyor sinirden sık sık soluklanıp  ..
kesik kesik cümlelerle anlatıyor..

"Ulan... kapıda  uzun boylu  zayıf eski moda  bir herif.
 pardesüsünün  yakalarını  kaldırmış..  çenesini içeri çekmiş..
 gecenin bu saatinde gözünde siyah gözlükler..
 bana yaklaşıp.. enseden gelen bir sesle
 "Kimliginiz..? kendini tanıt  ve varsa 6x9 bir fotografınızı da.. rica ediyim.."
demezmi..
bende
"sen kimsin birader..?" diye sordum..
Adam bir saniyede pardesesünün sol iç tarafının  sol avucuyla açtı ve kapadı ..
Aynı anda..
sadece "teşkilattan..!" dedi..
 "ya .. polis bey...  ben mekan diye bir arkadaşımı görmeye geldim..  liseden  arkadaşımdır.."
 deyince ne dedi .. biliyormusun..
"tamam.. zararsız bir çocuktur.. geçebilirsiniz.."
dedi.. iyimi..!

“ya.. mekan.. sen iyi yere dükkan açmışın.. Gözünü seveyim  bizim yurdun..
kapısında kimlik soran bir "sivil" yok hiç olmassa ..
burasıda sözüm ona birde " siyasalın yurdu" olacak ..
hani ulan… burası kurtarılmıştı..?”
-..      ?????...

………………………………………………………………
308 no.lu Odanın üç kıdemlisinden.. biri olan
İdris Kurtkaya..
 köpekköye bakan 308 nolu odanın girişte sag ensondaki yatagına uzanmış
 (ya arkadaşlar bir yıl müddetçe. ben idris kurt kayayı yürürken görmedim..
hep yatakta ve hep odada idi..)
kucagında koca bir kitap.. kafasını  mutadı veçhile. duvardaki..  
saçlarındaki yagdan dolayı oluşşmuş siyah beyaz kocaman lekeye  yaslamış ..
 iki yatak solunda  yine kitap okumakta  olan
Emin Selçuk Botsalıya ..
 Semih Sergen sesisine benzeyen  sesiyle anlatıyor..
 bizde karşı yatakta  (karşı yataklar sırasıyla
izmirli beybi feys
Özkan Şengün,
 Mersinli Boncuk Mehmet (Menemenci)
Elazığlı pike Mehmet (Agar)
 dinliyoruz..
okula girdigimizin ilk yılı idi.. galiba..

“Bizim Teşkilat.. yine yeni gelenlerden
Burdurlu Necati diye saf  yeni bir ögrenciyi teşkilata kaydedip...(!),
birisinin takibi ile vazifelendirmiş, akşam kantinde karşılaşmışlar..
 o sırada da dışarıda yagmur yagıyormuş..
 Necatiye "görev tamamlandımı..?"  diye ciddi bir şekilde sormuş..
 Necatide " o söyledigin Çocuk sabahtan beri burada..  bende buradayım.."
deyince 
 bizimki.. "olmaaz" demiş..
"takibi  belli etmemek" bu işin esasıdır.. şimdi dışarıdan gelmiş ilgisiz bir adam gibi görünmen gerekiyor.. o çocuk inekhanenin önünde..
sen görünmeden aşagıdan hemen birinci katın duş kabinine  elbisenle gir..
 sonra sanki dışarıdan yeni gelmiş yagmurla ıslanmış gibi çocugun önünden geç..
 seni ıslanmış halinle  mutlaka görmesini sagla.. unutma gizlilik çok mühimdir.. "
demiş..
 Necati de koşa koşa elbiseleriyle  duşa girip çıkmış
o haliyle kantinde dolaşmış..iyi mi..?”

Teşkilat Kürşat ..
Okula
yeni gelenlere hep bu numaraları yapıyor ve içlerinde bu numaralarını
yutacak birini mutlaka buluyor.. "" 

……………………
Uzun Boylu, beyaz yüzlü  idi.
 kısa kesilmiş saçları biçilmiş çimen gibi  hep arkaya taralıydı..
ve  hep gravatlıydı  ..
Hep Jack Nicelson'un kara gözlügünü takardı..
 zayıf bedenine bol gelen uzun bir padesü giyer..
 ve yurda girerken mutlaka yakalarını kaldırarak girerdi..
 ben onu hep bu haliyle görüp..bu haliyle tanımıştım..
tanıdıgım süre içinde yüksek sesle konuştuguna, bagırıp, çagırdıgına,
 yüksek sesle güldügüne  hiç rastlamadım..
aşırı bir tavrı olmadı..
"olagandışı.." denilecek kadar olagan davranışlı idi..
kısa ve çok net resmi    cümlelerle.. resmi agızla konuşur gibi konuşur..
arkadaşlarına  bir iki cümle ile takılmadan yanlarından geçmezdi...
hep yürürken hep arkadaşlarına laf atarken gördüm..
bir arkadaş grubu içinde uzun tatlı bir sohbetine de rastlamadım..

65-66 larda okulun duvarına emniyet genel müdürlügünce asılan
3 mülkiye ögrencisine  burs verilecegine dair ilanı gördükten sonra
Fakir bir ailenin evladı oldugu için
Okuyabilmesi amacıyla
Bu burslardan birini kabül ettigini
Degerli üstadım..Ersen Yavuz’dan sonradan bir sohbet esnasında ögrendim..
kendisine sanki özellikle  çok ciddi bir polis  havası verip gezinirdi..
 ama nedense bu ciddi  polis havasıyla  dolaşması..
kimseyi rahatsız etmedigi gibi aksine tüm yurtta herkesin hafif gülümsemesine neden olurdu..  kişiliginin bir parçası olmuştu  sanki bu komik ciddiyeti..
Bana kalırsa..
O hep poliscilik oynayan saf temiz bir arkadaşımızdı..
Yurttakilerde , herzaman..   samimi, güvenilir,  tasarımında kötülük olmayan, dümdüz, komik çocuk ruhlu, tertemiz bir insan intibaı uyandırmıştır..
 beraber  hiç yol yürümemiş olanlar da dahi   "çok iyi bir arkadaşım" dedirtecek  kadar yakın ve samimi duygular  yaratan bir şeffaf kişiligi vardı..
…………………………

Yine bir akşam üstü idi.. 
evi Ankara'da olanlar kantini boşaltmışlar..
 kantini şanzelizeye baglayan geniş rahat merdivenlerin bitiminde itibaren 5 metre sagda.. camın kenarında.. Mahir Çayan  radyotöre hafif dayanmış, ayakta duruyorr.. yanında.. beyaz çocuk yüzlü  bol sarkık bıyıklı,    dagınık  yerçekimine isyan eden  dik düz saçlı, lacivert bogazlı kazak ve dar paça lacivert kadife pantalon giymiş, hoş memo postallı.. Yusuf Küpeli..  ve etrafında yere çömelmiş başları egik  üç arkadaşı .. yusuf egilmiş konuşuyor.. onlar ise yusufa bakmadan ciddi ciddi yusufu dinliyorlar.. bende Berber turgutun hasetle benim  sırma saçlarıma yapmak istedigi hain amaçlı saldırısını hafif bir vucüt hareketiyle atlatıp, mutad turlarımı atmak üzereyim.. tam bu esnada.. hızla kantine dogru giden Teşkilat.. bu çöküşmüş ciddi konuşma modundaki grubun yanında durdu.. ve muhtemelen yusufa dogru.. baba bir amir sesiyle..
              ".. Çocuklar Devrim mi yapıyorsunuz yoksa..?"  dedi..
Yusuf Küpeli .. birden ciddi halinden sıyrılıp 
neşeli bir gülümsemeyle  Teşkilatın üstüne üstüne üstüne yürür gibi yaptı..
 Teşkilat hızla uzaklaşmak üzere iken..
Mahir Çayan
 "Sen nerdesin  ya.... gel  sana çay ısmarlayım.." diye seslenince..
 Teşkilat bir an duraladı ve en ciddi bir ses tonuyla..
                 "..Vazife mahallinde ve vazife sırasında  her türlü müskirat  memnudur..."
gibi bir mevzuat kelamını  daha bitirmeden.
 yusufun kendisini yakalayacagını farkedip acele merdivenlere tırmanmaya başladı..
 teşkilat uzaklaştıgında 
hüseyin, mahir, yusuf ve diger kıvırcık saçlı tıknaz ve dahi yüzüne göre kocaman gözlükleri olan kumral, çocuk yüzlü.. devrimci ögrenci liderlerinin yüzlerindeki gülümseme hala kaybolmamıştı..

………………………..
12 Martın ayak seslerinin geldigi sıralardı..
yurt ve okulda da ögrenci eylemleri..
 daha çok..
 duvarlara
 "Kahrolsun Amerika..”
“Kahrolsun Komprador burjuvazi ve onun yerli İşbirlikçileri
“Yaşasın Tam bagımsız Türkiye .."
 sloganlarıyla biten,
 teksir makinasında saman kagıtlara basılmış bildirilerin asılması suretiyle devam ediyordu..
bu bildiriler genellikle..
 şanzelizenin pencerelerini birleştiren  köşeli sutunlara ve asma katı tutan yuvarlak sutunlara yapıştırılırdı..
O sıralarda bu sutunlar hiç bildirisiz kalmazdı..
 Böyle zamanların bir sabahında..
ben mutad yerim olan ikinci köşeli sutunun yanındaki kalorifer peteginin üstünde oturup cıgaramı içerken..(bir arkadaşım..herhalde sürekli aynı petektekte oturdugum için olacak.
 petegin yapıştıgı duvarın üstüne..”Mekan’s place” diye yazmıştı..)
birden..
 teşkilat’ın
yeni asılmıs bildirileri. sırasıyla okuydugunu
ve altına birşeyler yazdıgını farkettim ..
dev-genç bildirileini tahrif etmek anlamına gelebilecek olan bu eylem..
o dönemde son derece cesurca yapılan bir hareketti,
sıra benim sutunumdaki bildiriye geldi.. ..
 çok ciddi olarak bildiriyi okudu  inceledi..
 sonra cebinden   ucu kalın kesik, yeşil renkli tombul bir dolmakalem çıkardı..
bildirinin altına bir şeyler yazıp,
yine cebinden çıkardıgı  bir dandik mühürü hohlayıp, bastı..
 sonra vazifesini tam yapmış olan memur edasıyla bir son bakış fırlatıp..
 yürüdü gitti.
Bildirilerin altına ne yazdıgını merak ettim ..
kalkıp baktım..
Bildirinin altında..
 mavi mürekkepli kalemle çok temiz macüskül yazı ile şunlar yazılmıştı..

                                      “ Emniyeti Umumiyece Tasdik Olunur..”
                                                                                           (mühür)                                                                                    
                                                                              (imza) Teşkilat KÜRŞAT

 Teşkilat Kürşat’ın
Soyismini.. hiçkimse bilmez..Hiç önemlide degildir..
O bizim İçin Sadece
i” Teşkilat Kürşat'tır”..
ve öyle kalacaktır..
Mülkiye yaşadıkça..


Hoşcakalın Dostlarım..

Sevgiler..Saygılar..Selamlar..
Mekan DEMİRKAYA..