Dağcılık Mavraları-1

İpsiz Dağcılar

Sevgili Akın'ın, ''20 metreden 16 metreye indirdiği'',

Sevgili Tuncer'in, ''bombalayıp hepten yere serdigi'',

3917 metrelik Erciyes Dagı'nın son 18 metresi

hangi dağcının başını agrıtmamıştır ki....

 

Efendim,

geçmiş zaman sene 1970,

aylardan Nisan birkaç günlük 23 Nisan tatili var,

eh durulur mu gayri, Atladık Ankara'dan doğru Erciyes'e

Tuncer Gürdil, Arif Efecan bir de ben,

 

İllaki 3917 metreye tırmanmadan dönmeyecegiz,

O zaman Tüm ülkede sadece bir iki adet bulunan 40 metrelik

dağ ipini de Federasyonun deposundan almışız ki

kim tutar bizi,

 

Bu Erciyesin 18 metrelik batı zirvesi öyle bir kule ki,

İp olmadan çıkılmaz, çıkılsada inilmez,

illaki bir ipin olacak.

 

Bir 23 nisan sabahı karanlıkta çıktık Tekir yaylasından yukarı doğru,

Şaytan Deresi'ni yarıladıgımızda güneş doğmuştu.

 

Sırtı aşıp, Erciyesin 3900 metrelik doğu zirvesinde takılmadan

dogru Kuzey buz duvarı sırtınından geçerek geldik 18 metrelilk kulenin dibine,

 

Hemen ipin bir ucunu belime bagladım,

Tuncer ve Arif öbür ucundan beni emniyete aldılar.

tırmanış ipin ve emniyetin verdiği güvenle çok çabuk ve kolay olmuştu.

 

Bu kez ben yukarıdan emniyete alınca,

kısa bir süre sonra hepimiz kulenin tepesinde buluştuk,

''Ey ip megerse sen nelere kadirsin'' diyerek,

3917 metrelk Erciyesin son 18 metresindeki kulenln

yani, Zirvenin Keyfini çıkarıyorduk ki,

 

Tuncer yine ''Ulan; şimdi şurda bir karnıyarık olsa, yanında da pilavla cacık amma yenir haa.'' diyerek

her zamanki sululuklarından birini yapıp, aç olan karnımızı iyice acıktırdı.

 

zirve keyfimiz böylece kaçınca,

Zirve defterini imzalayıp ,

ipli inişe geçtik,

ipi ortasından zikkeye geçirip, iki ucunu aşagıya salladık

sırayla indik, inince de ipi bir ucundan çekip aşagıya almaya başladık,

ip bir süre geldi sonra ne olduysa takıldı,

öbür ucu boşalıp bir türlü aşagı gelmiyor,

 

ipe tutunup yukarı tırmanacagım,

ya yarı yolda ip boşalırsa,

 

İpi tutmadan serbest tırmansam,

emniyetsiz kalacagım,

 

Akıllara ziyan bir durum,

Çalış çabala nafile,

ipsiz olmuyor

iple de olmuyor..

 

!8 metrelik Kule,

yapışmış ipe bırakmıyor

 

Hava bozmaya başladı,

birazdan ısı düşecek,

Şeytan Dere'sinin karları sertleşip buza dönecek,

Buz kramponumuz yok,

kalacagız bir tek buz kazmasına,

 

Sununda, kasıla kasıla iple geldiğimiz Erciyesin Zirvesinden,

arkamıza baka baka, kös kös ipsiz geri döndük, iyi mi?

 

İlk fısatta gelip ipi almak umuduyla,

Kayseri Dagcılık Klubündeki arkadaşlara durumu iletip Ankara'ya vardık.

 

Kısa bir sürede,

Tüm ülkede

bizim

Federasyonun hem de tek ipini

dagda bıraktığımız

bir efsane gibi yayıldı..

 

Yayıldı yayıldı

Ve adımız,

İPSİZ DAĞCILAR

olarak, nam salmaya başladı.

 

Bir hafta sonra Kayseri'li dağcı arkadaşlar

tırmanıp bizim ipi indirdiler ve bir güzel, üzerine yattılar,

 

Bende olsam bu ip yoklugunda ayni şeyi yapardım.

 

Sonunda mesele ''Devletin Resmi ipi'' şeklinde telaffuz edilince,

İp Ankara'ya geri geldi.

 

ama, Bizim ''İPSİZ DAĞCILAR'' namımız yıllarca sürdü,

 

Sağ olasın Erciyesin 18 metrelik Kule Zirvesi..

 

Saygılarımla,

Uçman Sungur

Teşkilat Kürşat

Sevgili Dostlarım.. Merhaba..

Sanıyorum  69 un  son ayları ya da 70 in  ilk aylarının   biriydı..

 Ankara nın zehir solumaya başladıgı yıllar.. hava soguk.. karanlık bir akşam üstü..

 Yurdun İç kantininde,

 Aslan Eren Hocanın siyah beyaz fotografında sıralanmış olan gri bacaklı  siyah yüzeyli masaların birinde oturup,

 eciş bücüş, çift kulak, tenekeden mamül..

 çatal batırılmış ekmegin her dokunuşunda.. adeta "dokunmayın bu yemege " der gibi  hareketlenen,  amorf bir sahanda omlet yemege çalışırken..

 Sol arka tarafımda bir tanıdık ses ..

"Kim ulan.. bu herif.. ya.. akşam akşam.. çattık..?

 çarnaçar muhteşem ziyafetime ara verip, ..

"Vay.. Osman  nerden çıktın.. oglum sen.. hayırdır.. ne olduki.."

Uzun sarı saçları burnuna kadar düşmüş..

yeşil gözleri  kızgınlıkla parlıyor sinirden sık sık soluklanıp  ..

kesik kesik cümlelerle anlatıyor..

"Ulan... kapıda  uzun boylu  zayıf eski moda  bir herif.

 pardesüsünün  yakalarını  kaldırmış..  çenesini içeri çekmiş..

 gecenin bu saatinde gözünde siyah gözlükler..

 bana yaklaşıp.. enseden gelen bir sesle

 "Kimliginiz..? kendini tanıt  ve varsa 6x9 bir fotografınızı da.. rica ediyim.."

demezmi..

bende

"sen kimsin birader..?" diye sordum..

Adam bir saniyede pardesesünün sol iç tarafının  sol avucuyla açtı ve kapadı ..

Aynı anda..

sadece "teşkilattan..!" dedi..

 "ya .. polis bey...  ben mekan diye bir arkadaşımı görmeye geldim..  liseden  arkadaşımdır.."

 deyince ne dedi .. biliyormusun..

"tamam.. zararsız bir çocuktur.. geçebilirsiniz.."

dedi.. iyimi..!

“ya.. mekan.. sen iyi yere dükkan açmışın.. Gözünü seveyim  bizim yurdun..

kapısında kimlik soran bir "sivil" yok hiç olmassa ..

burasıda sözüm ona birde " siyasalın yurdu" olacak ..

hani ulan… burası kurtarılmıştı..?”

-..      ?????...

………………………………………………………………

308 no.lu Odanın üç kıdemlisinden.. biri olan

İdris Kurtkaya..

 köpekköye bakan 308 nolu odanın girişte sag ensondaki yatagına uzanmış

 (ya arkadaşlar bir yıl müddetçe. ben idris kurt kayayı yürürken görmedim..

hep yatakta ve hep odada idi..)

kucagında koca bir kitap.. kafasını  mutadı veçhile. duvardaki..  

saçlarındaki yagdan dolayı oluşşmuş siyah beyaz kocaman lekeye  yaslamış ..

 iki yatak solunda  yine kitap okumakta  olan

Emin Selçuk Botsalıya ..

 Semih Sergen sesisine benzeyen  sesiyle anlatıyor..

 bizde karşı yatakta  (karşı yataklar sırasıyla

izmirli beybi feys

Özkan Şengün,

 Mersinli Boncuk Mehmet (Menemenci)

Elazığlı pike Mehmet (Agar)

 dinliyoruz..

okula girdigimizin ilk yılı idi.. galiba..

“Bizim Teşkilat.. yine yeni gelenlerden

Burdurlu Necati diye saf  yeni bir ögrenciyi teşkilata kaydedip...(!),

birisinin takibi ile vazifelendirmiş, akşam kantinde karşılaşmışlar..

 o sırada da dışarıda yagmur yagıyormuş..

 Necatiye "görev tamamlandımı..?"  diye ciddi bir şekilde sormuş..

 Necatide " o söyledigin Çocuk sabahtan beri burada..  bende buradayım.."

deyince 

 bizimki.. "olmaaz" demiş..

"takibi  belli etmemek" bu işin esasıdır.. şimdi dışarıdan gelmiş ilgisiz bir adam gibi görünmen gerekiyor.. o çocuk inekhanenin önünde..

sen görünmeden aşagıdan hemen birinci katın duş kabinine  elbisenle gir..

 sonra sanki dışarıdan yeni gelmiş yagmurla ıslanmış gibi çocugun önünden geç..

 seni ıslanmış halinle  mutlaka görmesini sagla.. unutma gizlilik çok mühimdir.. "

demiş..

 Necati de koşa koşa elbiseleriyle  duşa girip çıkmış

o haliyle kantinde dolaşmış..iyi mi..?”

Teşkilat Kürşat ..

Okula

yeni gelenlere hep bu numaraları yapıyor ve içlerinde bu numaralarını

yutacak birini mutlaka buluyor.. "" 

……………………

Uzun Boylu, beyaz yüzlü  idi.

 kısa kesilmiş saçları biçilmiş çimen gibi  hep arkaya taralıydı..

ve  hep gravatlıydı  ..

Hep Jack Nicelson'un kara gözlügünü takardı..

 zayıf bedenine bol gelen uzun bir padesü giyer..

 ve yurda girerken mutlaka yakalarını kaldırarak girerdi..

 ben onu hep bu haliyle görüp..bu haliyle tanımıştım..

tanıdıgım süre içinde yüksek sesle konuştuguna, bagırıp, çagırdıgına,

 yüksek sesle güldügüne  hiç rastlamadım..

aşırı bir tavrı olmadı..

"olagandışı.." denilecek kadar olagan davranışlı idi..

kısa ve çok net resmi    cümlelerle.. resmi agızla konuşur gibi konuşur..

arkadaşlarına  bir iki cümle ile takılmadan yanlarından geçmezdi...

hep yürürken hep arkadaşlarına laf atarken gördüm..

bir arkadaş grubu içinde uzun tatlı bir sohbetine de rastlamadım..

65-66 larda okulun duvarına emniyet genel müdürlügünce asılan

3 mülkiye ögrencisine  burs verilecegine dair ilanı gördükten sonra

Fakir bir ailenin evladı oldugu için

Okuyabilmesi amacıyla

Bu burslardan birini kabül ettigini

Degerli üstadım..Ersen Yavuz’dan sonradan bir sohbet esnasında ögrendim..

kendisine sanki özellikle  çok ciddi bir polis  havası verip gezinirdi..

 ama nedense bu ciddi  polis havasıyla  dolaşması..

kimseyi rahatsız etmedigi gibi aksine tüm yurtta herkesin hafif gülümsemesine neden olurdu..  kişiliginin bir parçası olmuştu  sanki bu komik ciddiyeti..

Bana kalırsa..

O hep poliscilik oynayan saf temiz bir arkadaşımızdı..

Yurttakilerde , herzaman..   samimi, güvenilir,  tasarımında kötülük olmayan, dümdüz, komik çocuk ruhlu, tertemiz bir insan intibaı uyandırmıştır..

 beraber  hiç yol yürümemiş olanlar da dahi   "çok iyi bir arkadaşım" dedirtecek  kadar yakın ve samimi duygular  yaratan bir şeffaf kişiligi vardı..

…………………………

Yine bir akşam üstü idi.. 

evi Ankara'da olanlar kantini boşaltmışlar..

 kantini şanzelizeye baglayan geniş rahat merdivenlerin bitiminde itibaren 5 metre sagda.. camın kenarında.. Mahir Çayan  radyotöre hafif dayanmış, ayakta duruyorr.. yanında.. beyaz çocuk yüzlü  bol sarkık bıyıklı,    dagınık  yerçekimine isyan eden  dik düz saçlı, lacivert bogazlı kazak ve dar paça lacivert kadife pantalon giymiş, hoş memo postallı.. Yusuf Küpeli..  ve etrafında yere çömelmiş başları egik  üç arkadaşı .. yusuf egilmiş konuşuyor.. onlar ise yusufa bakmadan ciddi ciddi yusufu dinliyorlar.. bende Berber turgutun hasetle benim  sırma saçlarıma yapmak istedigi hain amaçlı saldırısını hafif bir vucüt hareketiyle atlatıp, mutad turlarımı atmak üzereyim.. tam bu esnada.. hızla kantine dogru giden Teşkilat.. bu çöküşmüş ciddi konuşma modundaki grubun yanında durdu.. ve muhtemelen yusufa dogru.. baba bir amir sesiyle..

              ".. Çocuklar Devrim mi yapıyorsunuz yoksa..?"  dedi..

Yusuf Küpeli .. birden ciddi halinden sıyrılıp 

neşeli bir gülümsemeyle  Teşkilatın üstüne üstüne üstüne yürür gibi yaptı..

 Teşkilat hızla uzaklaşmak üzere iken..

Mahir Çayan

 "Sen nerdesin  ya.... gel  sana çay ısmarlayım.." diye seslenince..

 Teşkilat bir an duraladı ve en ciddi bir ses tonuyla..

                 "..Vazife mahallinde ve vazife sırasında  her türlü müskirat  memnudur..."

gibi bir mevzuat kelamını  daha bitirmeden.

 yusufun kendisini yakalayacagını farkedip acele merdivenlere tırmanmaya başladı..

 teşkilat uzaklaştıgında 

hüseyin, mahir, yusuf ve diger kıvırcık saçlı tıknaz ve dahi yüzüne göre kocaman gözlükleri olan kumral, çocuk yüzlü.. devrimci ögrenci liderlerinin yüzlerindeki gülümseme hala kaybolmamıştı..

………………………..

12 Martın ayak seslerinin geldigi sıralardı..

yurt ve okulda da ögrenci eylemleri..

 daha çok..

 duvarlara

 "Kahrolsun Amerika..”

“Kahrolsun Komprador burjuvazi ve onun yerli İşbirlikçileri

“Yaşasın Tam bagımsız Türkiye .."

 sloganlarıyla biten,

 teksir makinasında saman kagıtlara basılmış bildirilerin asılması suretiyle devam ediyordu..

bu bildiriler genellikle..

 şanzelizenin pencerelerini birleştiren  köşeli sutunlara ve asma katı tutan yuvarlak sutunlara yapıştırılırdı..

O sıralarda bu sutunlar hiç bildirisiz kalmazdı..

 Böyle zamanların bir sabahında..

ben mutad yerim olan ikinci köşeli sutunun yanındaki kalorifer peteginin üstünde oturup cıgaramı içerken..(bir arkadaşım..herhalde sürekli aynı petektekte oturdugum için olacak.

 petegin yapıştıgı duvarın üstüne..”Mekan’s place” diye yazmıştı..)

birden..

 teşkilat’ın

yeni asılmıs bildirileri. sırasıyla okuydugunu

ve altına birşeyler yazdıgını farkettim ..

dev-genç bildirileini tahrif etmek anlamına gelebilecek olan bu eylem..

o dönemde son derece cesurca yapılan bir hareketti,

sıra benim sutunumdaki bildiriye geldi.. ..

 çok ciddi olarak bildiriyi okudu  inceledi..

 sonra cebinden   ucu kalın kesik, yeşil renkli tombul bir dolmakalem çıkardı..

bildirinin altına bir şeyler yazıp,

yine cebinden çıkardıgı  bir dandik mühürü hohlayıp, bastı..

 sonra vazifesini tam yapmış olan memur edasıyla bir son bakış fırlatıp..

 yürüdü gitti.

Bildirilerin altına ne yazdıgını merak ettim ..

kalkıp baktım..

Bildirinin altında..

 mavi mürekkepli kalemle çok temiz macüskül yazı ile şunlar yazılmıştı..

                                      “ Emniyeti Umumiyece Tasdik Olunur..”

                                                                                           (mühür)                                                                                    

                                                                              (imza) Teşkilat KÜRŞAT

 Teşkilat Kürşat’ın

Soyismini.. hiçkimse bilmez..Hiç önemlide degildir..

O bizim İçin Sadece

i” Teşkilat Kürşat'tır”..

ve öyle kalacaktır..

Mülkiye yaşadıkça..

Hoşcakalın Dostlarım..

Sevgiler..Saygılar..Selamlar..

Mekan DEMİRKAYA..

İTİL /İDİL/ ETİL NEHRİ..( şimdilerde ona "VOLGA" deniliyor..)

Volga'nın

Esas adı.. İtil (yada idil veya etil  ) dir..

Kuzeyden gelen..viking ve slav kalabalıkları MS.8 yy.da..

bu nehire  Volga adını verdiklerinde..

MÖ  7 yy.da bu nehrin adı türkçe itildi.. zaten ..

Hala İtildir..

İtilin

En önemli Kolunun adı türkçe "Kama'dır..

Adı hala rus haritalarındada "Kama"dır..(Türkce meali .. delici bıcak..

türklerin yakın dögüş silahına verdikleri ad..)

Hatta 8 yy.da müslüman olan Bulgar'lar( türkler)

bu nehrin kenarında kurdukları

başkentleri "bolgar" kentinde..

yaptıkları 

(türklerin yaptıkları en eski)  hala durur..

Birgün .. 

Tataristana (Başkent Kazan'a) giderseniz

kazanın 45 Km güneyindeki..

Eski bulgar başkentine ugrayıp 

türklerin yaptıgı ilk türk

camisini mutlaka görün..

Bu şarkının üstüne okundugu haritada adı geçen..

Rusların.. Korkunç İvan döneminde..

türklerin elinden aldıkları  itilin batıya uzanan bu kolu üzerinde kurdukları..

korkunç "Ninji Novgorad" şehrinin adı..

rusca  "Yenişehir" anlamına gelir..

Devrimden sonra

 adı "Gorki" olarak degiştirilmişti..

şimdi tekrar eski adını aldı..

Ruslar.. 

türk okyanusu büyük bozkırı işgal hazırlıgı  öncesinde..

kurdukları

bu derme çatma karakolları..

bilahare

arkadan gelen göçlerle şehir haline getirmişlerdir.

Bu tür şehir kurma teknik ve taktiklerini vikinglerden almışlardır..

Senin gönderdigin "Volga nehri"nin resimlerine dikkat edildiginde..

Burada gösterilen diger şehirlerin tümü türk şehirlerinidir..

(Kuzeyden Güneye..) 

Kazan,

Bolgar,

Samarra,

Sarayova,

Saray,

İtil,

Astırhan

Tümü.. Hazarlardan,Bulgarlardan, Peçeneklerden, Kıpçaklardan,

Mogollardan, Altınordudan,  Kırım hanlıgından, Astırhanlıgından,

Nogaylardan, Kazan hanlıgından, Kasım Hanlıgından, Osmanlılardan

çalıp kopardıkları,  

türk şehirleridir..

işin acıklı yönü ise

yeryüzünde bizde dahil

herkesin arkasını dönüp görmemezlilige geldigi..

bu..

Türk toprakları üzerindeki..

400 yıldır kesintisiz süren rus İşgali halen devam etmektedir..

Haritada

volgadan sonra Asyanın

diger üç büyük akarsuyundan..

biri olan  

"Obi"nin adı ise

türkçe "irtiş"tir..

Ural Nehrinin adı ise..

binlerce yıldan beri adı.. türkçe "yayık"tır..   

Yenisey (Yeniçay) türkçe adını..  Ruslar ne hikmet ışıksa.. degiştirmediler..

Degerli Dost..

O cografya...

türkçe konuşan insanların vatanıdır..

o cografyada..

herşeyin orjinal bir türk adı vardır..Buna "Tuna Nehri"de dahildir.. 

Bu orjinal türkçe cografi isimler..

işgalciler tarafından..

tıpkı anadoluda oldugu gibi 

uyduruk isimlerle .. uyduruk ırklar yaratılarak (kürdler  tokarlar amuriler samuriler çeçenler sıçanlar gibi)

ya da kadavra kültürler.. (hurrilert gurriler urartular morartılar gibi)  zombileştirilerek 

Özellikle şu sıralarda unutturulmaya çalışılmaktadır

Miladi 155 lerde ..

Büyük Hun etnosu çatladı.. 

Kendi aralarında 4'e bölündüler..

Bu büyük parçadan kopan  hemen hemen hepsi silahlı,

deneyimli..

ve hiç maglup edilmeyen

esaretide kabül etmeyen..

300.000 kişilik bir hun  kolu..

Baykalın batısından

Batıya hareketlendiler..

Kimak ve Masaget gibi yürk federasyonu katılımları ile güçlenerek

bir sel  batıya akmaya başladılar.. 

Hem arkalarında hem önlerinde sürekli savaşarak...

1000 gün içinde 2600 km. yol katettiler..

Bu müthiş bir süratti..

Herhalde.. ölülerini gömecek vakitleri bile olmamıştır..

bu maglup edilemeyenler..

MS. 158 yılında.. 

Donmuş İtil'i (volgayı) yıldırım gibi dört nala bir gecede geçtiler..

Aşagı Don nehrine kadar bütün ovalara saçıldılar.. 

Çok iyi teşkilatlanmışlardı..

Çagdaşı olan avrupalılardan daha barbar degillerdi.

Bu yeni etnosa önceleri  "gun" dediler

(Cografyacı..Dionysios Periegetes hikayesinden alıntı..)

 Bu bozkır bahadırları..

Artık Avrupalı idiler..

Volga onların sırtlarını dayadıkları..

güç topladıkları..

çocuk büyüttükleri atlarını besledikleri..

ve ilerde tarih yazacakları günlerin gelmesini bekledikleri vatanlarıydı..

 şimdi..

bu büyük etnostan 1850 yıl sonra..

"Volga Volga..  sen bizim babamızın malısın .."

gibi

bu tuhaf rus şarkısı bana hep bunları hatırlatıyor.

Bana...

hep zülmü,  kıyımı, 

zayıfın ezilmesini, yokedilmesini sürülmesini hatırlatır.. Bu "volga river" lafı ..

Hile, entrika, kan, işkence ile koyun bogazlanır gibi bogazlanan insanları hatırlatır.. bu rusca .."volga volga" şarkısı..

Bana

aç gözlügüğü..

yayılmacıgın en çirkinini hatırlatır..

Bana

bu şarkı..

demiryaylı

top kekilli oguz beylerinin

kızılatlı fırtına binici peçeneklerin..

atları pusatları ellerinden alınıp üzerlerinde bir tırnak çakısı bile bırakılmayan

gururlu havalı özgür duruşlu

kırım tatarlarının..

Samur kürklü Hazarların..

uzun konç çizmeli bulgarların

yeşil gözlü kumral kıpçakların

çerkes

kumuk kalmuklar ahıska laz çeçen  lak lezgi abaza gibi kafkas halkının

bogazlanmasını sürülmesini

hatırlatır..

bana..bu şarkı..

Deli Petroyu

korkunç ivanı

çariçe katerina

ve

çariçeyi 16 gözdesi içinde

en iyi o memnun ettiği için..

haybeden general olan..

ellerini hergün tatar kanıyla yıkayan..

tatar katliamcısı

potemkini

hatırlatır.. 

Volga lafı... bana hep gözyaşını hatırlatır... Nedense...?

Sevgiler.. Saygılar ve Selamlar..

Mekan DEMİRKAYA

BİLİNMEZE YOLCULUKLAR 8

Sultan,

VI. ncı Mehmet Vahdettin Han,

Oğlu,Mehmet Ertuğrul  ile beraber,

Dolmabahçe sarayından çıktı.

Kasım soğuğunda,

Saray'ın iskeleye bakan ,

Geniş,mermer merdivenlerinde bir an duraksadı.

Atalarından kendine miras,

Osmanlı Topraklarından,ayrılmaya karar verdiğinde.

Belki de,birgün,

Geri döneceğini umuyordu.

 

Topraklarını işgal eden,

Şimdi de ,kendisini topraklarından çıkarmayı vaat eden ,

İngiliz'in,

Boğazda bekleyen "zırhlı" sına binmek için,

İskelede bulunan,

İngiliz motoruna doğru yürüdü..

Kamburumsu sırtını,

Ve çökük omuzlarını dikleştirdi.

Ve İngiliz subayı " Bennett " in elinden tutarak

Adımını kaldırdı..

 

Vahdettin'in,

İngiliz motoruna binmek için attığı adımın arkasındaki ayağı

Osmanlı Topraklarına basan,

Son,Osmanlı Hükümdarı'nın ayağı idi.

O ayak,

Yerden kesildiğinde,

Tarihler,17 Kasım 1922'yi gösteriyordu.

Ve daha önce,

1 Kasım 1922 de

TBMM kararı ile,

Resmen ortadan kaldırılan Saltanat,

Fiilen de sona eriyordu.

Bu öyle bir son idi ki,

Padişah olamayan Ertuğrul 'un,

Oğlu Osman ile başlayan, Osmanlı İmparatorluğu.

Tam 622 sene sonra,

Otuzaltı Padişahlı kuşaktan sonra,

Vahdettin'in oğlu,

Padişah olamayan Ertuğrul ile,

Son buluyordu.

 

 

Motor.

Puslu ," Boğaz" da bir müddet yol aldı.

Deniz'in ortasındaki siyah hayalet,

Son İmparatoru yuttuğunda,

Başlayan," Sürgün" ün,

Yıllar içinde, eriyip kaybolan, Yeniden Saltanat hayalleri ile,

İtalya'da,

San Remo'da,

" Villa Magneilo" da,

Biteceğini.

Kimseler bilemezdi..

 

 

Evet,

Sürgünler,bir kere başladımı,

Nerede,nasıl biteceğini ,

Kimseler bilemezdi.

36.ncı ve son Osmanlı Padişahı,

Sultan, VI.ncı Mehmet Vahdettin.

Sürgüne gönderildiği tarihten,

Dört yıl sonra,

İtalyada,

San Remoda,

Kalp yetmezliğinden öldü.

Acı olan,

Borçlarından dolayı,

Tabutuna ,Haciz konması idi..

O yılların şartlarında,

Türkiye Cumhuriyeti,

Cenazeyi sahiplenmedi.

Ölüsüne sahip çıkan,

Suriye Tarafından,

Şam'da defnedildi.

Tek oğlu,Veliahd Ertuğrul ise,

22 yıl sürgün hayatından sonra,

1944 te,

Kahirede öldü..

 

 

Kayıklar çalışıyordu,

Kağnılar,

Çamurla savaşıyordu,

Sarı Öküz,

Kendi boynundaki boyunduruğu hiçe sayıp,

Ülkenin boynundaki boyunduruğu kırmak için çarpışanlara,

var gücü ile,

Silah,cephane,erzak taşıyordu..

Ve ,bir Mehmet ölüp,

On Mehmet dirilirken,

Tüm bu direnişe rağmen,

Düşman,

Anadolu'nun böğrüne,

Bir "kangren" gibi yayılıyordu.

Yine de ,Kader, ağlarını,

Hiç kimsenin tahmin edemeyeceği şekilde örerken,

Büyük Zafer,

30 Ağustos,

Kurtuluş günü yaklaşıyordu..

 

Zafer, Mazlumun du.

30 Ağustos 1922 de kazanılan Zafer'den sonra,

5 Mart 1924 te,

Son Halife Abdülmecit Efendi de Yurt dışına çıkarıldığında,

Genç Türkiye Cumhuriyeti  ve " O" nu kuranlar,

Büyük bir coşgu ve Vatan sevgisi ile,

Devrimlere başlayacaklardı...

 

600 yıllık bir Saltanat,

400 yıllık bir Hilafetten sonra,

Modern,Demokratik,Laik sosyal bir Hukuk devleti kurmak

öyle ,

Hiç te kolay bir şey değildi.

 

 

Şimdiki Gençlere,

Büyük Atatürk'ün en büyük vasiyeti.

 

" Gençler,Cumhuriyeti biz kurduk,

  Sizler yaşatacaksınız "

 

sözlerinde saklıdır...

 

Ve, O Büyük insana verebileceğimiz tek bir cevap var,

 

" Vatan,sana Minnettardır "

 

 

Selam ve sevgilerimle,

Saner Tuncer Gürdil

25.07.2011 Aşkabat.

GELENEKLERİMİZ - 1

BİR İZMİR GELENEĞİ
Cuma günleri genelde camilerin etrafında yada haftanın herhangi bir günü evinizin önünde veya sokağınızın köşesinde, güzellikle yadedilmesini istediğiniz vefat etmiş bir yakınınız için veya adak niyetiyle lokma döktürüp dağıtmak İzmirin bir geleneği.
Son seyahatimde misafir olduğum evin sokağında bu tabloyla karşılaştım. İzin alıp fotoğraf çektim.
Lokmacılar lokmayı kızartırken sokak sakinleri ''Allah kabul etsin'' dileklerini ileterek, ellerinde kapları bekliyorlar. Birazdan kızartma ve şıralama bitecek.. Kaplara doldurulan hafif ılıklaşmış lokmalar eve götürülüp hane halkı ile birlikte taze taze yenilecek. Bende bunu yaptım. Tabiiki lokma döktüreni hayırla yadedip, Allah niyetini kabul etsin diyerek.
Mehmet Mustafa Kırali

GELENEKLERİMİZ - 2

Afiyet olsun.

Evlerde de yapılır.

Bahçeye  kadın lokmacı gelir lokma döker,

evin genc kızları kız çocukları  komşulara dağıtır.

Helva da dağıtırız. Irmik Helvasi

Hem hayir olarak yapılırdı, hem de biz küçükken

bir hafta süren düğünlerdeki yemeklerin olmazsa olmaz tatlısı

irmik helvasıydı.

Hatta, pilav kaynana dır denir,zira sıra pilava geldiginde insanlar doymuş olduğundan

pilav biraz iştahsiz yenirdi. Ama helva damattır derler; konuklar

 bir tatlı olan helvayı severek yerler.

Ilk kandil olan, Regaip kandilinde (annem ona Namaz kandili ,

Persembe gunune rastlardiğı için o perşembeye de namaz persembesi derdi.

mutlaka, kunarli  irmik helvasi yapar (karardi) dagitirdik.

Bir de annem her kandilde ya da baslayan arabi  ayda ( Ramazan gibi)

 buyuklerini ziyarete giderdi.

 Bu Berat kandilinde annemin teyzesinin torunu ile  teyzesini

ziyaretini konustuk. Son gelisini hatirladi , dizlerindeki kireclenmeden

cok zor yuruyormus, bu son  ziyareti olmus.

Bir de   zeytinlikten, bagdan , bahceden,

ciftlikten gelen,  ayni zamanda  evdeki

ağaçlarda yetisen ürün de  dagitilir paylasilirdi.

Tasarruflu yasamak esasti, israftan fazla harcamadan uzak durulurdu,

paylasmak, dagitmak  ve yardim etmekten kacinilmaz

bunlar  memnuniyetle yapilirdi.

Yardimlar gizli olurdu, bazen o  yardim sever insan vefat  ettikten sonra,

bir komsu kizi abla;  savas benzeri kitlik zamanindan soz eder,

"..... Teyzecim, ya da ....... Bey amcam,  filanca dar zamanda

cuvalla unu, ... i,  gizlice gonderirdi de kimsenin haberi olmazdi"

diye  anilarinda o insani hayirla yad ederlerdi.

Ne guzel gunlerdi.

Tesekkurler

Semra

GELENEKLERİMİZ - 3

Sevgili  Kırali,

 

Şu fotoğrafı gördüğüm an,

kendimi bir anda ,

Çok sevdiğim İzmir'de zannettim.

Geçen sene bu zamanlarda,

Kızımı ziyaret için gittiğim İzmir ,Üçkuyularda ,

eşim ile beraber gezinirken,

 

" Hanım, İzmir'in lokması meşhurdur

  şuradan bir yerden bulalım da alıp eve götürelim "

 

Daha lafım bitmedi

Aynı şu fotoda ıolduğu gibi,

beyaz giysili

ellerinde tencere ,tepsiler,

Hemen oracıkta ,kaldırımın üstüne

ocağı da yerleştirip tezgahı kurdular

Yağlar kaynatıldı,

lokmalar döküldü,

Biz " ciğerci kedisi " gibi beklerken,

Sıcak lokmalar  servis edilmeye başlandı,

 

Kenarda iki kişi,

bir kağıt yazıp,

Kuyruktakilerin gözü önündde bir yere bir isim yazdı.

O zaman anladıkki bu bir " hayır,"

ve ne güzel bir adet,

Hiç çekinmeksizin

sıraya girdik

Sıcak lokmaları aldık

Bir kutuyu yedik

bir kutuyu da eve götürdük.

 

 

bana bunları hatırlattığın için teşekkür ederim

benim güzel memleketim..i

 

Tuncer

GELENEKLERİMİZ - 4

Sevgili Tuncer,

Geçenlerde annem beni aradı.

Ana yüreği işte, ben ihmal etsem bile sesimi duyup, sağlıklı olduğumu

Öğrenmek için arar,  mutlu olur.

En büyük ablamızı  trafik kazası neticesi kaybedince, ona nasıl duyuracağımızı şaşımış,

kardiyalog yeğenim Timur Selçuk’un Ankara’dan gelmesini beklemiş,

hiçbirimiz ona görünememiştik.

Timur gelip, ona yavaş yavaş anlattıktan sonra ortaya çıkmıştık.

Bizleri görünce ‘’Siz artık ölmeyin, çocuklarım ‘’ diye ağlamıştı

Bir asra yaklaştı ömrü.

Allah ona  sağlıklı ömür versin, başımızda olsun.

Balıkesirde şu nda.

Balıkesirli olmadığı için şahit olduğu bir  tören çok hoşuna gitmiş bana  telefonda anlatmıştı...

‘’ Bugün bizim mahallede lokma kaynatılıyor’’

‘’Bu adet hayır için yapılırmış, isteyen katılırmış,

gelen geçen herkese ikram edilirmiş, biz de bu hayra katılacağız’’ demişti

Çok güzel ve değişik bir adet.

Halkımızın gani gönlünü ne güzel anlatan bir adet.

‘’Dünya ölse, Türk ölmez’’ bu güzel adetlerle

Sevgi ve selamlarımla,

Kutlu